Oprichting van de Nationale Koningsgezinde Beweging (NKB) door kringen van oudrexisten uit de regio van Aalst die geen vrede nemen met de collaboratiekoers van hun voormalige politieke familie. De voornaamste leiders, Lucien Meyer en Theo Simon, stellen professor Eugène Mertens de Wilmars van de UCL - iemand met een rechts-autoritair signatuur - aan als strategisch hoofd. Nog meer uitgesproken dan de eenheden van oud-militairen uit 1940 houdt de NKB er erg autoritaire en antiparlementaire gedachten op na. De beweging breidt zich zo in de loop van de maanden uit over Antwerpen, het Hageland, Limburg en stilaan ook over Brussel. Hoewel de rekrutering in de rest van België aanvankelijk traag en gespreid verloopt (de NKB is zo goed als afwezig in Wallonië), zal de organisatie, mits wat water in hun autoritaire wijn, er toch in slagen vooraanstaande christelijke politieke en militaire figuren aan te trekken, waaronder de generalen Ernest Graff en Louis Boël.
