Het tweede bestuur van de Belgische Nationale Beweging wordt gedecimeerd door een reeks arrestaties na verraad door één van hun leden. Het is een ramp die de beweging gedurende enkele maanden verlamd. De BNB in de provincie Brabant is bijna volledig opgerold; de wapendepots van de beweging zijn ontdekt; de redacteurs en de drukker van de Stem der Belgen worden door de vijand gevat. François Amiel zal in die omstandigheden de laatste nationale leider van de organisatie worden. Met de hulp van Pierre Marca slaagt hij er min of meer in de banden te herstellen met de provincies van Luik en Luxemburg (waar de BNB werd gespaard), evenals met een deel van Henegouwen. Maar de verliezen zijn nog lang niet gecompenseerd en ondertussen zijn verschillende leden van de BNB-Limburg overgestapt naar het Leger van België. In werkelijkheid kan de beweging op dit punt niet langer gezien worden als waardige concurrent voor het Leger van België en het Onafhankelijkheidsfront (behalve in Luxemburg). De aderlating van februari 1944 brengt hen in de marge. Vreemd genoeg wordt het aan de BNB gelinkte netwerk ‘Mill wel gespaard en zal het zijn activiteiten kunnen verder zetten.
