Bevrijding van Brussel door troepen van de 1ste pantserdivisie van de Britse garde, bijgestaan door het lokaal verzet.
Op 4 september beginnen de mannen van het netwerk ‘Somoyède’ aan hun project in Henegouwen en slagen erin op korte termijn vier vrij uitzendingsstations (van de acht die voorzien waren) op de starten. Het netwerk was sinds 1943, onder de vleugels van Freddy Veldekens, actief.
Op diezelfde dag wordt Antwerpen zonder al te zware strijd opgegeven dankzij de efficiënte samenwerking van de Britse eenheden van luitenant-kolonel Silvertop met het lokale verzet (dat al sinds 1943 over een Comité voor coördinatie beschikte). Het verzet leidt vanaf Boom de bevrijdingstroepen en stelt hen zo in staat de belangrijkste Duitse verdedigingsstellingen te omzeilen, de beveiliging van de Scheldetunnel te vrijwaren en de vijandelijke kernen in het stadscentrum uit te schakelen. Dankzij het initiatief van MNR Eugène Colson, slaagt het verzet er bovendien in de vernietiging van de haveninstallaties te verhinderen. Die ochtend slaagt ook Charleroi erin zich op eigen houtje te bevrijden dankzij de mobilisatie van verschillende verzetsbewegingen (de gevechten aan de 'pont de l'Ecluse').
In het algemeen, tijdens de bevrijding van het industriële Henegouwen door de Amerikaanse divisies, zal het verzet ook een effectieve hulp blijken, wanneer de vijand zich genoodzaakt zich terug te trekken en een groot deel van zijn samenhang en vechtlust verloren heeft. Er doen zich niettemin ook vaak catastrofes voor: op 1 september in Graide (15 leden van het ondergronds verzet worden ter plekke gedood), op 5 september in Saint-Léger-lez-Virton (drie burgerslachtoffers en 114 door brand verwoeste huizen) en op 9 september in Marcourt (9 burgers gedood en het dorp in brand) en vooral op 5 en 6 september in Forêt-Trooz (36 verzetsstrijden van het Geheim Leger worden uitgeschakeld + 22 anderen de volgende dag op l’île Monsin, te Luik). Tijdens deze confrontaties botst het gewapend verzet, niet bijgestaan door de geallieerden, op zijn grenzen omwille van een gebrek aan omkadering, te weinig vuurkracht en een zwakke coördinatie tussen de bewegingen.
