Dit krantje van 6 tot 16 bladzijden doorspekt met karikaturen was samen met een paar anderen ongetwijfeld een van de mooiste voorbeelden van de sluikpers door zijn vroege verschijnen – januari 1941 – en zijn regelmaat – 88 nummers tot aan de bevrijding.
Het krantje kwam tot stand te Seraing op initiatief van een zgn. kring van Anglofielen, bestaande uit vaderlandslievende elementen van christelijken en liberalen huize. De eerste redactie bestond uit de advocaat Joseph Goffin, de familie Husson en E.H. Ernotte. Dankzij hun contacten werd het blad aanvankelijk verdeeld in de arbeidersgemeenten Ougrée, Flémalle en Engis dichtbij Luik om in 1942-1943 de hele Luikse agglomeratie te bestrijken. Om een nog bredere verspreiding mogelijk te maken, zocht men een samenwerking met een ander sluikblad, La Libre Belgique – Edition de Liège, maar dat werd niet echt een succes. Verschillende malen kwam de Sipo – S.D. de kernredactie op het spoor. Twee van zijn drie directeurs en 23 van zijn gewone medewerkers kwamen daardoor om het leven. Langzamerhand werd het tweemaandelijks krantje uitgebreider en klom zijn oplage van 600 naar 2 500 stuks. Sommige nummers werden zelfs op 4 000 stuks gedrukt.
Het sluikblad zong niet alleen de glorie van de geallieerden en van de Britse eerste minister. Het was natuurlijk ingebed in de streek en lanceerde ook aanvallen op de collaborateurs van de vijand in de lokale gecensureerde pers - vooral La Légia – of het schepencollege van “Groot Luik” (er waren blijkbaar discrete informanten). Zoals bijna alle andere clandestiene bladen verdween Churchill Gazette na de bevrijding.
Etienne JOSSE, Yannick HOSTIE, Dirk MARTIN, Jacques WYNANTS, Guide de la presse clandestine en Belgique, Bruxelles, CREHSGM, 1991.https://warpress.cegesoma.be/s...
Raadpleeg de krant online: https://warpress.cegesoma.be/f...
