Bij het begin van de bezetting, op 10 juni 1940 ( ?) vergaderden een aantal bijna allen uit Sint-Gillis (Brussel) afkomstige oudstrijders van de “18-daagse veldtocht” en veteranen van de Grote oorlog bij de papiergroothandelaar Auguste Leblicq. Zij richtten er een discrete “Strijdersorganisatie” op met als geheim doel het ondersteunen van “het verzet in al zijn vormen”: sabotage, clandestiene inlichtingen, observeren van twijfelachtige elementen qua burgerzin.
Op 18 juli reeds begon de groep met de half-openlijke verspreiding van een soort manifest dat duidelijk geïnspireerd was door de tijdsgeest : trouw aan koning Leopold, verwerping van de politieke partijen en nationale vernieuwing. De groep vroeg de hoge bescherming van een personaliteit die het patriottisme verpersoonlijkte: de oude lt.-generaal Six, die trouwens al lid was van een “Morele groepering van Oudstrijders rond de Koning” (Rassemblement moral des anciens Combattants autour du Roi ).
Ondanks die ambities en de prestigieuze hoge bescherming bleef de organisatie ter plaatse trappelen en kalfde zelfs af . De concurrentie van andere groeperingen die onder oudstrijders rekruteerden in naam van een autoritair en monarchistisch belgicisme was te groot.
De groep maakte een doorstart in maart 1941, nog steeds op initiatief van Auguste Leblicq. Hij kreeg een nieuwe naam : de « Légion noire », die volledig clandestien was. De groep gaf onder impuls van Leblicq een gelijknamig sluikblad uit met een oplage van een duizendtal exemplaren. Er kwamen afdelingen tot stand in Waals-Brabant (Wavre, Braine-l’Alleud, Grez-Doiceau) en te Brussel- stad. Daar had reserveluitenant Raoul Rothe de leiding. Ondanks die veranderingen bleef de subversieve actie beperkt tot enkele sabotages, een paar inlichtingen over vliegvelden die gebruikt werden door de bezetter en de verspreiding van het sluikblad. Tenslotte versmolt de Légion noire in september-oktober met het veel sterkere Belgisch legioen. Dit slorpte trouwens nog meer soortgelijke kleine belgicistische groepen op. Maar de Brusselse afdeling van de « Légion noire » trad niet toe tot de fusie en werd een gewapende “represaille-groep”. Die werd in de lente 1942 door de bezetter ontmanteld en zijn leider Raoul Rothe gearresteerd.
Er bleef dus niet over van de Légion noire. Enkel het sluikblad bleef met vallen en opstaan verder onopvallend verschijnen tot aan de bevrijding, nog steeds geleid door de koppige Auguste Leblicq.
Guldenboek van de Weerstand, Brussel, Leclercq, 1948.
Raadpleeg de krant online: https://warpress.cegesoma.be/f...
