In de eerste vier decennia van de 20e eeuw kwam anglofilie (uit overtuiging of uit eigenbelang) slechts voor bij een klein deel van de leidende sociale klassen. Meestal ging het om liberale kringen, en meer in Vlaanderen en in Brussel dan in Wallonië.
Van de Franse capitulatie tot de inval in de USSR vocht Groot-Brittannië alleen verder en leek het de enige grootmacht die de nationaal-socialistische overheersing van Europa kon beletten. Het is in die context dat Engeland het brandpunt zou worden van alle verzet tegen de "Nieuwe Orde" en het Derde Rijk.
Al in augustus 1940 moest Militärverwaltungschef Reeder tot zijn spijt vaststellen dat er geregeld bloemen werden neergelegd aan het erkentelijkheidsmonument voor Groot-Brittannië 1914-1918 te Brussel. In de loop van de herfst 1940 verschenen er meer en meer "R.A.F." -tekens op de muren als steun aan het verbeten gevecht van de Royal Air Force tegen de Luftwaffe tijdens de "slag om Engeland". De BBC die ondanks de dreiging met Duitse tegenmaatregelen druk beluisterd werd , bleek een uitstekende propaganda tegen de sirenenzang van de Nieuwe Orde. Alhoewel weinig sluikbladen echt duidelijk anglofiel waren (buiten de Churchill-Gazette in het Luikse en de Actualités de la RAF), merkte men er toch min of meer duidelijke accenten in die zin. Wel kwam het ter linkerzijde minder voor, en bijna niet in de communistische of Waals-nationalistische clandestiene pers.
Er moet ook op gewezen worden dat verschillende clandestiene inlichtingsdiensten rechtstreekse banden hadden met de « Intelligence Service » of er zelfs rechtstreeks uit voortvloeiden (Clarence, Tégal, Mill,…). Meer in het algemeen werkten de Belgen te Londen en Britten hand in hand om de groei van het verzet in het bezette land te bevorderen.
Na de bevrijding kreeg de anglofilie een concurrent in de americanofilie. Het Britse wereldrijk leek iets uit het verleden, uitgeteld en niet in staat om aan de verwachtingen van de naoorlog te voldoen.
Colignon Alain, « La Résistance en Belgique francophone : une anglophilie par défaut ? », in : La résistance et les Européens du nord. Communications présentées lors du colloque de Bruxelles, 23-25 novembre 1994, Bruxelles : CREHSGM, 1994, p. 30-43.
