Reimond Tollenaere (1909-1942) is een Vlaams-nationalistisch politicus en propagandaleider van het Vlaams Nationaal Verbond (VNV). Hij sneuvelt aan het oostfront.
Tollenaere wordt in 1933 propagandaleider van het VNV en in 1936 verkozen voor deze partij in de Kamer voor het arrondissement Roeselare-Tielt. Hij behoort tot de radicaal Dietse en Nieuwe Ordegezinde vleugel van het VNV en hij bewondert het Duitse nationaalsocialisme. Hij oefent een sterke invloed uit op VNV-leider Staf De Clercq die Tollenaere beschouwt als een exponent van een nieuwe generatie Vlaams-nationalisten. Hij is lid van de Militaire Organisatie van VNV’ers in het Belgische leger en heeft geheime contacten met Duitse geheime diensten. In mei 1940 wordt hij door de Belgische overheid opgepakt als staatsgevaarlijk burger en weggevoerd naar Frankrijk.
Terug in België toont hij zich een voorstander van een onvoorwaardelijke collaboratie. In de VNV-krant Volk en Staat noemt hij in september 1940 het VNV nationaalsocialistisch. In april 1941 start hij de werving voor de Waffen-SS in de schoot van het VNV. In mei 1941 wordt hij leider van de Dietse Militie – Zwarte Brigade (DM-ZB) , een fusie van de milities van VNV, Verdinaso en Rex-Vlaanderen. In augustus 1941 meldt hij zich als vrijwilliger voor het Vlaams Legioen waarmee hij in januari 1942 aan het oostfront strijdt. Hij sneuvelt nog dezelfde maand.
Tollenaere’s dood is een zware klap voor Staf de Clercq die in hem zijn opvolger zag. Het VNV organiseert een martelarencultus. Afdelingen en straten worden naar hem genoemd. Op 12 juli 1942 gaat in Brussel de Tollenaere-herdenkingmars door in Brussel waarop circa 12.000 VNV’ers aanwezig zijn, vooral leden van de DM-ZB. Het is de grootste manifestatie van het VNV in oorlogstijd.
Verstraete, Pieter Jan. Reimond Tollenaere. Biografie. Kortrijk: Pieter Jan Verstraete, 1996.
