Georges Wasterlain (1889-1963) is amper dertien wanneer hij zich aanmeldt in de koolmijnen. Al erg jong blijkt hij aanleg voor tekenen en boetseren te hebben. Na 1918 beslist hij de mijnen te verlaten om zich aan de kunsten te wijden. In 1925 exposeert hij in Charleroi een "Tête de Mineur" (het Mijnwerkershoofd), wat hem meteen in de lijn van het sociaal realisme à la Meunier plaatst. In 1928 ontvangt hij de "Prix du Hainaut" (de Prijs van Henegouwen).
Voor Wasterlain lijkt het begin van de bezetting een uitgelezen kans om te profiteren van nieuwe opportuniteiten, maar ook om andere kunstenaars uit Charlerloi te helpen. Enkel de materiële gevolgen in acht nemende, en niet de politieke, bevindt Wasterlain zich al snel aan het hoofd van "Communauté culturelle wallonne" (CCW).
Naar het voorbeeld van DeVlag, organiseert hij een reis en tentoonstellingen in Duitsland. Op 17 september 1941 vertrekt Wasterlain eerst alleen naar Duitsland, om onder andere het atelier van Arno Breker te bezoeken. Na een eerste week van ontdekkingen, vervoegt Wasterlain in Keulen de andere kunstenaars van het CCW die op 25 september uit België waren vertrokken. Daarna volgt een reeks van groepstentoonstellingen in het Reich voor de kunstenaars van het CCW.
Later nam Wasterlain deel aan de artistieke hervormingen die in Groot-Charleroi op bevel van de Nieuwe Orde tot stand kwamen. Er worden een advies- en studiecommissie voor beeldende kunsten en een commissie belast met de aankoop van kunstwerken opgericht. In dezelfde lijn worden ook tentoonstellingen georganiseerd met telkens dezelfde kunstenaars, waaronder Wasterlain die zo veel werken kan verkopen. Na zijn arrestatie bij de bevrijding wordt hij veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf en verliest hij zijn burgerrechten.
Devillez, Virginie, Kunst aan de orde : kunst en politiek in België, 1918-1945, Brussel / Gent : Dexia / Snoeck Ducaju, 2002/2003.
