Le Pays réel verschijnt voor het eerst op 3 mei 1936 als ‘dagblad van de strijd van Rex’. Met de verkiezingen van 24 mei 1936 in het vooruitzicht, krijgt het dagblad een electoraal elan. Bedoeling is propaganda te voeren voor de beweging, die het tijdschrift Rex tot dan toe heeft verzekerd.
Het blad kent ondanks de leiding van een zeer gedegen hoofdredacteur (Hubert d’Ydewalle) enkele problemen: het verschijnt te laat, heeft een slechte opmaak of toont een gebrek aan ernst bij de berichtgeving.
Die gebreken worden wel gecompenseerd door spectaculaire titels, geïnspireerd door Paris Soir en door een agressieve toon, die zich richt tegen de ‘Banksters’ en ‘les Pourris’ (de Verrotten). De collectieve abonnementen, discreet gesponsord door gefortuneerde sympathisanten (zoals baron de Launoit), zorgen voor een grote oplage. Zo worden er in oktober 1936 217.000 exemplaren verdeeld.
Als gevolg van de verkiezingsnederlaag tegen Van Zeeland (april 1937), trekken veel aanhangers zich terug. Vanaf dan daalt de oplage, in dezelfde periode verschuift ook de publieke opinie in verband met Rex: in 1937 zijn er nog 50.000 exemplaren, in de zomer van 1939 zijn er dat ongeveer 18.000.
Na 10 mei 1940 verdwijnt het blad, maar het wordt snel opnieuw uitgebracht op 25 augustus. Het blad profileert zich dan als volledig fascistisch. Het wordt nu ook beschouwd als de spreekbuis van de ultracollaboratie, overgoten met een Belgische saus. Het blad aarzelt trouwens niet om zich meer en meer op één lijn te stellen met het nazisme. Deze radicale stellingname brengt hun geen nieuwe lezers: in oktober 1940 kennen ze een korte heropleving. De oplage bedraagt dan 48.000 exemplaren, maar die daalt tot iets minder dan 9.000 exemplaren in juni 1944.
Het blad verdwijnt bij de bevrijding, op 2 september 1944.
Magain, Marc. Degrelle, Un Tigre de Papier. Bruxelles: Hatier, 1988.
Etienne, Jean-Michel. Le Mouvement Rexiste Jusqu’en 1940. Paris: Colin, 1968.
