Aangezien de familie Rossel, eigenaar van het dagblad Le Soir, niet op het grondgebied aanwezig is tijdens de inname van Brussel door de Duitsers, wordt de krant onder sekwester geplaatst en valt het onder de voogdij van een agent van de Propaganda-Abteilung (PA). De inboedel en de titel worden op 11 juni verhuurd aan Xavier Mauromati.
Le Soir verschjnt opnieuw op 14 juin 1940, maar Mauromati valt al snel uit de gratie en wordt vervangen door de letterkundige, Horace Van Offel. Bij hun terugkeer in België, ondernemen de eigenaars vruchteloze pogingen om tot een modus vivendi met de bezetter te komen.
Vanaf de herfst van 1940 komt het blad in handen van de Nieuwe Orde-gezinde intellectueel, Raymond De Becker en wordt het door het publiek ‘Le Soir volé’ genoemd. De Becker houdt een relatief gematigde en Belgicistische lijn aan. De redactie weet stand te houden: er lopen een aantal ongure figuren rond (Paul Ruscart, Max Hodeige) maar ook een aantal vaste waarden zijn van de partij (Pierre Daye, karikaturist Jam, Hergé,…). Het blad verspreidt 278.855 exemplaren in november 1940 en houdt er daar nog 260.000 van over in 1942.
Na het discours van Degrelle omtrent de ‘Germaanse Walen’ (januari 1943) en de nederlagen van de As-mogendheden die zich beginnen op te stapelen, geeft De Becker steeds meer blijk van terughoudendheid. Op 3 september 1943 geeft hij voor zijn redactiecomité de nederlaag van de collaboratie toe. Hij wordt ontslagen op 4 oktober en als hoofdredacteur vervangen door Max Hodeige - een agent van de SS- en tenslotte onder huisarrest geplaatst. Vanaf dat ogenblik is de neergang van ’Le Soir volé’ ingezet en verdwijnt ze uiteindelijk in september 1944.
De Bens, Els. De Belgische Dagbladpers Onder Duitse Censuur (1940-1944). Antwerpen: De Nederlandsche boekhandel, 1973.
“Belgian War Press.” Belgian War Press, n.d.
