Ministerie verantwoordelijk voor het probleem van de voedselbevoorrading tijdens de bezetting.
Voor mei 1940 behoorde de dienst bij het ministerie van Economische Zaken en Middenstand, na mei 1940 bij Volksgezondheid en Voedselvoorziening. In september 1940 wordt secretaris-generaal R. Delhaye ontslagen onder druk van de Duitsers: zijn bevoegdheid van Voedselvoorziening wordt bij het ministerie van Landbouw gevoegd, onder leiding van de ingenieur Emiel De Winter (1902-1985). Om het enorme probleem van de Belgische voedselbevoorrading te beheren, voert De Winter meteen een staatsgeleid systeem van productie, distributie (rantsoenering) en controle van voedsel in. Essentieel daarin is de oprichting van de Nationale Landbouw- en Voedingscorporatie (NLVC).
De centrale plannen van het ministerie en de NLVC botsen al snel met de lokale realiteit. Het departement krijgt geen vat op de zwarte markt.
De NLVC profileert zich steeds meer als een collaborerende corporatie, los van het ministerie. De Winter blijft voorstander van strengere repressie. Hij steunt daarvoor bijvoorbeeld de administratieve rechtsmacht. De Winter blijft een voorstander van een strenge repressie van overtredingen tegen de voedselreglementeringen. Daarbij komt hij soms dicht bij de visie op ordehandhaving van de collaborateurs Gerard Romsée en Van Coppenolle.
Na de bevrijding moet het ministerie nog een tijdlang de strikte voedselcontrole- en distributie aanhouden. Emiel De Winter wordt in mei 1946 buiten vervolging gesteld. Hij bouwt binnen de Christelijke Volkspartij (CVP) een succesvolle politieke carrière uit in de nationale en Europese politiek.
Henau, Anne, and Mark Van den Wijngaert. België Op de Bon: Rantsoenering En Voedselvoorziening Onder Duitse Bezetting 1940-1944. Leuven: Acco, 1986
1940-1945: Het Dagelijkse Leven in België: Tentoonstelling, Brussel, ASLK-Galerij, 21 December 1984 - 3 Maart 1985, 108–19. Brussel: ASLK, 1984.
