De Duitse militaire aanwezigheid zal de prostitutie doen toenemen en dit onder invloed van de moeilijke levensomstandigheden waarmee de bevolking te kampen krijgt tijdens de bezetting.
Geïnspireerd door eerdere ervaringen, zoals de bezetting in 1914-1918 en de bezetting van Polen vanaf 1939, zullen de Duitse autoriteiten de prostitutie aan een strenge gezondheids- en politionele controle onderwerpen. Het doel is de seksuele bevrediging van de soldaten zonder hen bloot te stellen aan venerische ziekten of hen te veel te laten verbroederen met de lokale bevolking.
Vanaf 1940, worden de Belgische autoriteiten ertoe aangespoord om een nationale, gereglementeerde prostitutie politiek te voeren en die bevoegdheid niet over te laten aan het gemeentelijke niveau, waarvan de bezetter vermoedt dat ze te laks zal optreden. De verzuchting van de nazi’s om de lokale prostitutie in bordelen te laten plaatsvinden –wat al sinds de 19de eeuw in verval was geraakt- bereikt echter niet het verhoopte succes. De soldaten behelpen zich doorgaans met onafhankelijke prostituees die in de praktijk over het algemeen getolereerd worden.
François, Aurore. Guerres et Délinquance Juvénile. Un Demi-Siècle de Pratiques Judiciaires et Institutionnelles Envers Des Mineurs En Difficulté (1912-1950). Bruxelles: La Charte, 2011.
Majerus, Benoît. Occupations et Logiques Policières : La Police Bruxelloise En 1914-1918 et 1940-1945. Bruxelles: Académie royale de Belgique, 2007.
Debruyne, Emmanuel, and Maren Röger. “From Control to Terror: German Prostitution Policies in Eastern and Western European Territories during Both World Wars.” Gender and History 28, no. 3 (2016): 687–708.
