De christen-democratische advocaat Marcel Grégoire (1907-1996) was een atypische katholiek die zich volledig engageerde in de strijd tegen de nazi’s en voor een travaillistische partij die de ideologische grenzen zou overschrijden.
Grégoire was dr. in de rechten van de ‘Université libre de Bruxelles’ (1930) en van 1930 tot 1985 een briljant advocaat bij de Brusselse balie. Ook was hij lid van de redactie van het tweewekelijkse katholieke blad La Cité chrétienne waarvan hij in 1934 directeur werd. Hij nam overduidelijk stelling tegen het nazisme maar ook tegen verschillende Belgische politici die een autoritair regime niet ongenegen waren. Die principiële houding leidden ertoe dat hij in 1938 La Cité chrétienne moest verlaten, net zoals dat het geval was voor de redactie van de katholieke krant Le XXe siècle waarin hij ook zetelde. Voortaan schreef hij voor het christen-democratische dagblad La Cité nouvelle.
Van bij het begin van de bezetting vervoegde Grégoire de ploeg van het sluikblad La Libre Belgique terwijl hij ook actief werd in inlichtingswerk voor verschillende clandestiene netwerken. Hij was lid van de Groep G en van de Belgische nationale beweging, maar engageerde zich vanaf de zomer 1943 vooral in het Onafhankelijkheidsfrontvoor de sluikpers en als lid van het nationaal bureau. Hij was eveneens mede-oprichter van het sluikblad La Belgique de demain, zette zich in voor de clandestiene heropbouw van de christelijke vakbonden en was verdeler van honderdduizenden franken (die hij zelf mee had ingezameld) aan werkweigeraars. In mei 1944 slaagde hij erin Londen te bereiken om de zaak van het OF te bepleiten en keerde in september terug als adjunct-bevelhebber van de Belgische binnenlandse strijdkrachten.
Grégoire werd stichtend lid van de Belgische democratische unie - Union démocratique belge , de concretisering van een plan voor een travaillistische partij waaraan hij sinds de bezetting met vooral christen-democratische vrienden gewerkt had. Onder BDU-vlag was hij minister van Justitie van augustus 1945 tot februari 1946. De nederlaag van de partij bij de verkiezingen van februari 1946 betekenden meteen het einde van zijn politieke ambities. Daarna werd hij los medewerker van verschillende kranten, vooral Le Soir, en auteur van een groot aantal juridische en politieke publicaties. Tenslotte was hij ook actief in het Belgisch instituut voor politieke wetenschappen waarvan hij voorzitter van de raad van bestuur werd.
Van Doosselaere, Michel, « Grégoire, Marcel », in : Nouvelle Biographie nationale : Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique, t. 11, 2012, p. 171-174.
