In 1939 zijn zo’n 21.000 politieke gevangenen, raciaal vervolgden alsook zogenaamde “asocialen” opgesloten in concentratiekampen in nazi-Duitsland. Een hard regime gekenmerkt door ondervoeding, dwangarbeid en geweld wil hen er fysiek en moreel breken.
Als de Duitsers grote delen van Europa bezetten, breidt deze kampwereld enorm uit door de aankomst van gevangenen uit gans Europa (110.000 in september 1942, 524.000 in augustus 1944). De Belgen, gedeporteerd vanaf september 1941, zijn hierin een kleine minderheid. Ze vertegenwoordigen bijvoorbeeld 2,3 procent van het totale aantal Buchenwald-gevangenen van 1934 tot 1945. Er zijn Belgen opgesloten onder andere in Buchenwald (5745), Neuengamme (2514), Sachsenhausen (2167), Dachau (2131), Mauthausen (1932), Ravensbrück (1728), Vught (1526), Flossenbürg (1137) en Natzweiler (648).
Het totale aantal is niet precies gekend, vermits vele van de 40.500 erkende politieke gevangenen België nooit verlaten hebben. Volgens een schatting zijn er eind 1944 zo’n 16.000 Belgische politieke gevangenen naar Duitse concentratiekampen gedeporteerd. In totaal sterven zo’n 6.000 à 7.000 Belgen in de concentratiekampen, die te onderscheiden zijn van de “vernietigingskampen”.
.jpg)
Van den Berghe, Gie. Getuigen: Een Case-Study over Ego-Documenten: Bibliografie van Ego-Documenten over de Nationaal-Socialistische Kampen En Gevangenissen, Geschreven of Getekend Door Belgische (Ex-)Gevangenen: Belgen, Personen Die in België Gedomicilieerd Waren of Verbleven, En Andere Uit België Gedeporteerde Personen. Brussel: Navorsings- en studiecentrum voor de geschiedenis van de Tweede wereldoorlog, 1995.
