Het Deutscher Sprachverein (DSV) verscheen voor het eerst ten tonele op 19 april 1941 en werd door zowel de Militärverwaltung (MV) als de Volksbund für das Deutschtum im Ausland onder de vleugels genomen. Aan het zogenaamd Duitstalige publiek uit de streek rond Aarlen stelt het zich voor als een ‘volkse vereniging met een culturele roeping’.
Een pangermaanse ‘duikboot’
In werkelijkheid gaat achter het vriendelijke masker en het Duitse folklorisme van Matthias Zender een heel ander gelaat schuil. Deze zogenaamde culturele vereniging heeft tot doel om het ‘Germaanse bewustzijn’ van de inwoners van Aarlen aan te wakkeren alvorens ze met het ommeland te integreren in een groot Duits Reich.
De grote middelen, maar met beperkt resultaat
Rijkelijk gefinancierd door de MV en uitgerust met een mooi weekblad (Areler Volkszeitung) en vele andere drukkingsmiddelen, slaagt de DSV er nooit in om aansluiting te vinden bij de grote massa. In juli 1943 telt de beweging 951 aangesloten leden en een beschermcomité van 23 leden. De overgrote meerderheid van de plaatselijke folkloristen bleef potdoof voor haar avances.
Bibliografie
Triffaux, Jean-Marie. Arlon 1939-45 : De La Mobilisation à La Répression. Arlon: La vie arlonaise, 2003
Triffaux, Jean-Marie. “Une Page d’histoire de l’occupation Allemande à Arlon : Le Deutsche Sprachverein.” Cahiers Du C.R.E.H.S.G.M 14 (1991): 125–76.
