In de ochtend van 18 augustus 1944 worden 15 mannen en vier vrouwen doodgeschoten in Courcelles, vlakbij Charleroi. Dit drama vormt het sluitstuk van een namiddag en avond vol terreur waarin reeds acht anderen het leven hadden gelaten. Aan de oorsprong van dit ‘bloedbad’ ligt de moordaanslag van 17 augustus op de rexistische burgemeester van Groot-Charleroi, Oswald Englebin, zijn echtgenote en zijn zoon.
Tussen de 27 slachtoffers bevonden zich meerdere politieagenten en notabelen van de streek. Aan het hoofd van hun beulen bevinden zich dan weer een aantal vooraanstaande rexisten zoals Victor Matthys en Louis Collard. Met deze bloedige daad verklaren ze de leidende klasse de oorlog, die wordt beschuldigd van medeplichtigheid aan het toenemende aantal aanslagen op collaborateurs.
Deze wraakacties worden gesteund door het Duitse burgerlijke bestuur zoals het vanaf 18 juli 1944 aan het bewind is gekomen. De ‘officiële’ represailles zijn niet minder bloedig: op 24 augustus worden twintig gijzelaars geëxecuteerd die in Charleroi vast zaten omwille van verboden wapendracht.
De vijf daders van de moordaanslag op Englebin en zijn gezin werden nooit geïdentificeerd. Tal van aanwijzingen – met name een clandestien verslag van kort na de feiten – laten echter vermoeden dat het om verzetslui uit het nabijgelegen Centrum gaat. Het Belgische gerecht slaagt er daarentegen wel in om 97 van de in totaal 150 rexisten, die vermoedelijk bij de moordpartij betrokken waren, te identificeren. Van de 80 die uiteindelijk konden worden gevangen, zullen er 27 geëxecuteerd worden op 10 november 1947.
Lemaire, Alfred, Le crime du 18 août ou les journées sanglantes des 17 et 18 août 1944 dans la région de Charleroi, Couillet, Maison d’éditions, 1948.
