De Citadel van Hoei, in 1818 als fort gebouwd, staat onder bevel van de Wehrmacht. Tijdens de bezetting worden er zo’n 6.500 personen geïnterneerd, Belgen maar ook buitenlanders. In de eerste maanden gaat het om Britten, maar over de ganse bezetting zullen de Fransen het talrijkst zijn.
In juni 1941 worden er stakende Franse mijnwerkers uit de Noord-Franse departementen Nord en Pas-de-Calais (die ook tot het ambtsgebied van Alexander von Falkenhausen behoren) opgesloten en na de inval in de Sovjet-Unie ook communisten. De belangrijkste categorie gevangenen in Hoei zijn evenwel de gijzelaars. Daarnaast belandt men er ook nog wegens verzet, banditisme, zwarte markt, verzet tegen de verplichte tewerkstelling, enzovoort.
Vanaf 22 september 1941 is Hoei, net als Breendonk, een transitkamp van waaruit men naar de concentratiekampen (vooral Vught en Neuengamme) gedeporteerd wordt. In vergelijking met Breendonk of de concentratiekampen valt het gevangenisregime van Hoei nog mee. Na de bevrijding worden er “incivieken” opgesloten.
Lejeune, Marie. “La Citadelle de Huy Pendant La Seconde Guerre Mondiale.” MA Thesis, Université de Liège, 2001.
Thiery, Laurent. La Répression Allemande Dans Le Nord de La France : 1940-1944. Villeneuve d’Ascq: Presses universitaires du Septentrion, 2013.
