Het deporteren van politieke tegenstanders naar kampen en strafinrichtingen in het Reich maakt sinds de zomer van 1941 een essentieel onderdeel uit van de Duitse repressiepolitiek. Deportatie biedt de bezetter niet alleen de mogelijkheid om de overbevolkte gevangenissen in bezet gebied te ontlasten, het laat hem ook toe zich van burgers te ontdoen wiens verdere opsluiting in België als een gevaar voor de openbare orde zou kunnen worden beschouwd.
De deportaties zelf zijn zowel van gerechtelijke als buitengerechtelijke aard. Onder de gedeporteerden bevinden zich veroordeelden die hun straf in een Duitse strafinrichting moeten uitzitten, verdachten die als Nacht und Nebel-gevangenen in Duitsland een proces te wachten staat en Sicherheitshäftlingen die zonder enige vorm van veroordeling naar een concentratiekamp worden overgebracht.
Roden, Dimitri. “"In Naam van Het Duitse Volk!” Het Duitse Krijgsgerecht En de Openbare Orde in Bezet België (1940-1944).” Ph.D. Thesis, Universiteit Gent, 2015.
Roden, Dimitri. “Van Aanhouding Tot Strafuitvoering. De Werking van Het Duitse Gerechtelijke Apparaat in Bezet België En Noord‑Frankrijk (1940-1944).” Cahiers d’Histoire Du Temps Présent/Bijdragen Tot de Eigentijdse Geschiedenis 22 (2010): 113–60.
.jpg)
