In bezet gebied verlopen de processen volgens de regels van het Duitse militair strafprocesrecht uit 1938. Op de dag van de rechtszitting haalt een gewapende escorte de beklaagden in de gevangenis op. Verdachten die zich nog op vrije voet bevinden, krijgen thuis een dagvaarding bezorgd waarop de bezetter duidelijk het uur en de plaats van de zitting vermeldt. Wie niet komt opdagen, wordt manu militari voorgeleid.
De meeste krijgsraden houden zitting in het lokale Belgische gerechtsgebouw, andere verkiezen een ruime burgerwoning of zetelen voor de gelegenheid “te velde”. De zittingen zelf zijn in principe openbaar, hoewel ze uit veiligheidsredenen ook achter gesloten deuren kunnen plaatsvinden.
Bij het begin van de zitting leest de voorzitter de namen van de rechters voor, beëdigt hij de getuigen en stelt hij de identiteit van de beklaagden vast. Meteen daarna leest de openbare aanklager de akte van beschuldiging voor, gevolgd door het verhoor van de beklaagden en getuigen.
Nadat alle schriftelijke bewijsstukken zijn voorgelezen, houdt de openbare aanklager zijn requisitoir en komt de verdediging aan het woord. Vervolgens krijgen de beklaagden het laatste woord, waarna de voorzitter zich samen met de bijzitters voor beraadslaging terugtrekt. De definitieve uitspraak wordt met meerderheid van stemmen bereikt en schriftelijk in de vorm van een gemotiveerd Feldurteil opgesteld. Daarna betreden de rechters opnieuw de zaal en volgt de lezing van het vonnis. In strafzaken met verschillende verdachten neemt de rechtszitting vaak enkele dagen in beslag, maar ook hier valt de uitspraak op de laatste dag van de debatten.
Roden, Dimitri. “"In Naam van Het Duitse Volk!” Het Duitse Krijgsgerecht En de Openbare Orde in Bezet België (1940-1944).” Ph.D. Thesis, Universiteit Gent, 2015.
Roden, Dimitri. “Van Aanhouding Tot Strafuitvoering. De Werking van Het Duitse Gerechtelijke Apparaat in Bezet België En Noord‑Frankrijk (1940-1944).” Cahiers d’Histoire Du Temps Présent/Bijdragen Tot de Eigentijdse Geschiedenis 22 (2010): 113–60.
