Georges Truffaut die afkomstig was van een Luikse socialistische familie – zijn vader was een van de oprichters van de lokale BWP-afdeling – werd in 1924 journalist bij La Wallonie nadat hij een jaar tevoren zijn diploma aan de Hogere Zeevaartschool had behaald. Na de verkiezingen van 1932 werd hij gemeenteraadslid en in juni 1935 schepen van Openbare werken te Luik. Een paar maanden eerder was hij ook tot volksvertegenwoordiger verkozen. Hij bepleitte vooral de Luikse zaak. Enkele grote verwezenlijkingen: het nieuwe modernistische gebouw van het lyceum Léonie de Waha met zijn fresco’s, mozaïeken en … een schuilkelder voor 1.000 personen, het Sauvenière-bad – nu de Cité Miroir – of nog de nieuwe brug van Longdoz die in 1976 afgebroken werd. Zijn naam blijft ook verbonden aan de organisatie van de internationale Watertentoonstelling in1939.
Hij was ook bekend om zijn Waals engagement. Hij was een van de oprichters van de "Ligue d’Action wallonne". Hij was tegen de terugkeer naar de neutraliteitspolitiek (“politiek van neutralen, politiek van bangeriken”) die volgens hem een verzwakking van België t.a.v. Duitsland betekende. Met Fernand Dehousse, toen lector aan de Luikse universiteit, publiceerde hij de brochure L’État fédéral en Belgique die o.a. de afschaffing van de provincies en de oprichting van drie regio’s bepleitte. De tekst lag aan de basis van het eerste wetsvoorstel dienaangaande van drie socialistische volksvertegenwoordigers (Georges Truffaut, François Van Belle en Joseph Martel) ingediend op 1 juni 1938. Het werd niet eens in overweging genomen.
Als overtuigd antifascist zette Truffaut zich ook in voor solidariteitsacties met republikeins Spanje en voor de strijd tegen Rex.
In 1939 liet Truffaut zich vrijwillig heroproepen voor het leger en werd in maart 1940 tot kapitein bevorderd. Hij legde zich niet neer bij de capitulatie van 28 mei 1940 en slaagde erin Engeland te bereiken waar hij bij de Britse autoriteiten pleitte voor de heroprichting van een Belgisch leger. In de loop van de zomer bevond hij zich in West-Afrika met de delicate opdracht een deel van de Belgische goudreserve te recupereren die door de Franse nationale bank overgebracht was tijdens de Duitse inval. Een paar maanden later kwam hij aan in het kamp van Tenby (Wales) waar de Belgische militairen zich bevonden. Het was de enige parlementair die deze keuze maakte. Hij kreeg het bevel over de 3e compagnie van het 1e bataljon Fusiliers onder majoor Cumont. Het moreel was er erg laag. De militairen hadden niets omhanden, ze voelden zich weinig erkend door hun eigen regering en ze waren overigens erg verdeeld tussen degenen die trouw bleven aan de koning en degenen die zich als democraten omschreven. Truffaut behoorde uiteraard tot deze laatsten en kreeg door zijn banden met de aanwezige parlementairen in Groot-Brittannië veel kritiek en pesterijen te verwerken. Georges Truffaut kwam tijdens een oefening om het leven bij een ongeval met een handgranaat.
Het overlijden van Truffaut werd zelfs in de collaboratiepers vermeld. Het Luikse socialistische sluikblad Le Monde du Travail bracht in zijn nummer van mei 1942 een groot eerbetoon aan de mens Truffaut, aan de socialistische militant, de bouwer, de verdediger van Wallonië. Het solidariteitsfonds van het blad werd onmiddellijk herdoopt ter ere van degene die door velen als de toekomstige burgemeester van Luik werd beschouwd. Een maand later overleed te Neuengamme een andere Luikse parlementair, René Delbrouck (1903-1942), die een jaar tevoren was aangehouden in het kader van de operatie Sonnenwende. Het solidariteitsfonds droeg voortaan beider naam .
Delbrouck en Truffaut vormden de toekomst van de Luikse federatie van de Socialistische partij. Hun voortijdige dood was een zwaar verlies in tijden van bevrijding zelfs als Fernand Dehousse ondertussen de BSP vervoegd had. In oktober 1947 werd het stoffelijk overschot van beide voormannen eindelijk teruggebracht naar de Vurige Stede. Duizenden Luikenaars brachten hen een laatste en diep gemeende groet.
Paul Delforge, Cent Wallons du siècle, Charleroi, Institut Jules Destrée, 1995. http://www.wallonie-en-ligne.n...
Philippe Raxhon, "Georges Truffaut" in Nouvelle Biographie nationale, vol 5, Académie royale de Belgique, 1999, pp. 334-337. https://www.academieroyale.be/...
Luis Angel Bernardo y Garcia, "Tenby ou la genèse des forces de terre belges en Grande-Bretagne" in Jours de guerre/Jours de Londres, Bruxelles, Crédit communal de Belgique, pp. 79-108.
