Met de introductie van de Sicherheitshaft in februari 1941 maakt de bezetter het de politiedienst Sicherheitspolizei-Sicherheitsdienst (Sipo-SD) mogelijk om politieke tegenstanders en verzetslui ook buitengerechtelijk te bestraffen. Voortaan kan de politie verdachte burgers ook preventief laten opsluiten zonder dat hun arrestatie past binnen een gerechtelijk onderzoek.
Tijdens de eerste zeven dagen na de aanhouding kan de politie vrij beslissen of ze de verdachte vasthoudt of vrijlaat. Geldt de arrestant ook na één week nog als verdacht, dan kan de opsluiting worden verlengd met een door de militaire overheid bekrachtigd Sicherheitshaftbefehl (SHB). Na één maand moet de Sipo-SD de arrestant vrijlaten, hem voor strafvervolging aan een krijgsraad overdragen of opnieuw om de verlenging van het SHB verzoeken. Lijkt een strafvervolging onwaarschijnlijk maar beschouwt de bezetter de arrestant toch nog als een gevaar, dan kan hij een SHB van onbepaalde duur uitvaardigen. Dit leidt meestal tot een deportatie naar een concentratiekamp. Verder onderzoek is noodzakelijk om na te gaan hoeveel mensen dit lot hebben ondergaan.
De Jonghe, Albert. “De Strijd Himmler-Reeder Om de Benoeming van Een HSSPF Te Brussel (1942-1944). Eerste Deel: De Sicherheitspolizei in België.” Bijdragen Tot de Geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog 3 (1974): 9–81.
Roden, Dimitri. “"In Naam van Het Duitse Volk!” Het Duitse Krijgsgerecht En de Openbare Orde in Bezet België (1940-1944).” Ph.D. Thesis, Universiteit Gent, 2015.
