Dauge Walter

In de geschiedenis van de Belgische arbeidersbeweging is de naam Walter Dauge (1907-1944) nu vergeten. Toch was hij midden in de moeilijke jaren ’30 een controversieel figuur die hoogoplopende discussies veroorzaakte in de « corons » en Volkshuizen van de streek Bergen-Borinage. De Borinage zat  toen midden in een diepe socio-economische crisis die noch door Belgische Werkliedenpartij die aan het institutionaliseren was, noch uiteraard door de traditionele politieke families kon opgelost worden. Wellicht is het deze blokkering die de plotse opkomst van het « daugisme » in deze industriële regio  verklaart … 

Verraad! riep Dauge en nam de vlucht naar voor door nog radicaler standpunten; gefrustreerd als hij was richtte de volkstribuun op 3 augustus 1936 een nieuw politiek tijdschrift op: L’Action socialiste révolutionnaire. Het bevatte vooral polemieken tegen de « bourgeois »-vleugel van een Partij die  opnieuw “zaken” deed en een regering van Nationale Unie steunde… Tijdens de poll voor de wetgevende verkiezingen van de lente 1936 stemden 10.038 leden van de  B.W.P. voor hem! Dit projecteerde hem naar de vierde plaats op de lijst na Delattre, Louis Piérard en Léo Collard.  Maar hij bleef de “klassensamenwerking” aanklagen en beschuldigde de gematigde socialisten er bovendien van verkocht te zijn aan de « banksters ». Resultaat: hij werd op 15 april 1936 uitgesloten uit de Belgische Werkliedenpartij .

Bij gebrek aan iets beters legde Dauge met zijn vrienden, meestal uit de “Jonge Wacht”, nog vlug « Action Socialiste Révolutionnaire »-lijsten neer  voor de wetgevende verkiezingen van 1936 in de arrondissementen Bergen-Borinage en Charleroi. Maar het was improviseren, er was gebrek aan middelen en de B.W.P ging in de aanval tegen de “afscheuringswoede” en verdedigde de eenheid van de werkers . De ASR-lijsten kregen in “zijn” Borinage- arrondissement (en alleen daar) dan wel  7.050 of  8,45% van de stemmen  , maar dat was niet voldoende om verkozen te worden als volksvertegenwoordiger.

Hij was een doodsvijand van zijn oude politieke familie geworden maar hij wilde zich ook niet aansluiten bij de communisten waar men hem trouwens voor een ongeleid projectiel en een ambitieus warhoofd hield. Hij zocht dus aansluiting bij de (kleine) trotskistische beweging en richtte met verschillende uiterst linkse splintergroepjes op 11 oktober 1936 een zgn. Parti Socialiste Révolutionnaire (Socialistische Revolutionaire Partij) op. Hij werd er de enige betaalde partijfunctionaris van maar slaagde er niet in tot een coherente “partijlijn” te komen . Hij kon tegenstrijdige slogans als “Oorlog aan het fascisme” en “Oorlog aan de oorlog” niet verzoenen. Tussen hamer en aambeeld van B.W.P. en K.P.B. kon de jonge partij ook moeilijk leden werven. De federatie Borinage die de talrijkste was, telde op zijn best 660 betalende leden (eind 1936)… De gemeenteraadsverkiezingen van oktober  ’38 bevestigden die zwakke inplanting op lokaal vlak. Behalve te Flénu (waar hij meer dan  40% van de stemmen kreeg) en in mindere mate te  Wasmuël hadden zijn lijsten geen  succes. Bij de wetgevende verkiezingen van 1939 haalde de P.S.R. in het arrondissement Bergen slechts  6,39% van de stemmen ( 5.136 kiezers).

Dauge bleef het  « revolutionaire defaitisme » propageren en werd op 1 september 1939 aangehouden wegens  « sociale subversie ». Hij werd om gezondheidsredenen snel vrijgelaten en zette zo goed en zo kwaad als het ging zijn  pacifistische propaganda voort zonder er eens goed over na te  denken en zonder te beseffen dat hij niet echt meer gevolgd werd…  Op 10 mei 1940 werd hij als verdachte van defaitisme gearresteerd maar enkele dagen na de Belgische capitulatie t.g.v. een tussenkomst van Hendrik De Man vrijgelaten. Dauge die zichzelf toch zag als een echte revolutionair zou op beslissende momenten een bijzonder dubbelzinnig  attentisme gaan vertonen.