Achille Van Acker (1898-1975) (Belgische Socialistische Partij, BSP) leidt tussen februari 1945 en februari 1946 twee regeringen van nationale eenheid.
De repressie van de collaboratie komt op kruissnelheid en wordt een politiek strijdpunt. De vervolging van de economische collaboratie verontrust de ondernemers en bemoeilijkt het economische herstel, voor Van Acker dé prioriteit. De terugkeer van politieke gevangenen en verplicht tewerkgestelden in het voorjaar van 1945 uit het verslagen Duitsland ontsteekt opnieuw de volkswoede tegen de collaborateurs en leidt tot grootschalige interneringen.
Van Acker komt in conflict met auditeur-generaal Ganshof van der Meersch, die hij verwijt te streng op te treden, vooral tegen economische collaborateurs. Om de krijgsauditeurs tot meer matiging te brengen en het aantal vervolgingen te verminderen, vaardigt de regering in mei 1945 een besluitwet uit die economische collaboratie beperkend interpreteert. De besluitwet van 19 september 1945 roept de burgerlijke epuratie in het leven. Die laat toe om ook zonder veroordeling burgerlijke en politieke rechten te ontnemen aan wie zich schuldig heeft gemaakt aan feiten van kleine, vooral politieke collaboratie. Wie op de ‘lijst van de krijgsauditeur’ belandt mag dus ook niet deelnemen aan de eerste naoorlogse parlementsverkiezingen van februari 1946.
Conway, Martin. The Sorrows of Belgium : Liberation and Political Reconstruction, 1944 - 1947. Oxford University Press, 2012.
