Walter Ganshof van der Meersch is in 1917 oorlogsvrijwilliger. Hij begint na de oorlog zijn rechtenstudies aan de ULB. Zijn carrière is beloftevol en hij maakt snel promotie: advocaat (1921), substituut van de procureur des Konings van Brussel, procureur des Konings (1934) en uiteindelijk auditeur-generaal bij het Krijgshof in april 1940.
Als auditeur-generaal leidt hij in mei 1940 de arrestatie van personen die verdacht worden een gevaar te zijn voor de veiligheid van de Belgische staat. Om deze reden wordt hij door de Duitsers gevangengezet bij het begin van de bezetting. Bij zijn bevrijding (1941) wordt hij lid van het comité Gilles, wat men kan omschrijven als de antenne van de Belgische regering in de bezette gebieden. In 1942 wordt hij een tweede maal gearresteerd. Het daaropvolgende jaar komt hij aan in Londen, waar hij tot Hoog-Commissaris voor’s Land Veiligheid wordt benoemd. Hij speelt als auditeur en hoog-commissaris een centrale rol bij de bevrijding van het land. Hij coördineert namelijk de acties van twee van de belangrijkste organisaties die belast zijn met het vrijwaren van de openbare orde, de veiligheid, de repressie van de collaboratie en het garanderen van het succes van het politieke overgangsproces.
Ganshof speelt een doorslaggevende rol in de bepaling en het ten uitvoer brengen van de repressieve politiek in het bevrijde België. Hij helpt mee aan het opstellen van een interpretatie van de strafwet, rekening houdend met de werkelijkheid in het bevrijde gebied. Hij intervenieert in de definitie van de repressie van de economische collaboratie (artikel 115 van het wetboek van strafrecht). Bij de vaststelling in 1945 van de inefficiëntie van de wetgeving in verband met de ‘kleine’ collaboratie, pleit hij voor het oprichten van de burgerlijke epuratie. Via zijn rondzendbrieven poogt hij de repressiepolitiek zoveel mogelijk te uniformiseren. Gelijkaardige gevallen moeten zo in de verschillende auditoraten van het land op dezelfde manier hun verloop krijgen.
In juni 1945 wordt hij benaderd om een regering te vormen. Ganshof weigert. In 1947 wordt hij advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie, tussen 1968 en 1975 vervult hij daar de functie van procureur-generaal. In 1960 is hij minister zonder portefeuille belast met de overgangspolitiek in Congo. In 1976 wordt hij koninklijk commissaris voor de taalwetgeving. Tegelijkertijd bouwt hij zijn carrière uit bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, waarvan hij vicevoorzitter is. Vanaf 1936 is hij ook professor aan de ULB.
Martin, Dirk. “Walter Ganshof van Der Meersch.” In Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, 1230–31. Tielt: Lannoo, 1998.
Legros, R. “Walter Ganshof : Notice Biographique.” Académie Royale de Belgique. Accessed March 15, 2017. http://www.academieroyale.be/academie/documents/GANSHOFVANDERMEERSCHWalterARB_19958557.pdf.
Velu, J. “Walter Ganshof van Der Meersch.” Nouvelle Biographie Nationale. Bruxelles: Académie Royale des sciences, des lettres et des beaux-arts, 2003.
“Le Vicomte Ganshof van Der Meersch.” Journal Des Tribunaux numéro spécial, no. 5711 (March 26, 1994).
Van Molle, Paul. Le Parlement Belge 1894-1969. Ledeberg: Erasmus, 1969.
