J(oz)ef François (1901-1996) was een Vlaams-nationalistisch militant. Leider van de militie van het Verbond van Dietsche Nationaal-Solidaristen (Verdinaso). Oostfronter en leider van de Algemene-SS Vlaanderen.
François is in de jaren twintig actief als Vlaams-nationalistisch militant in Gent en Oost-Vlaanderen. In 1931 treedt hij toe tot het Verdinaso waarin hij in 1934 leider wordt van de Dietse Militantenorde (DMO). Hij behoort tot de Diets-fascistische vleugel die de erkenning van de Belgische staat door het Verdinaso met moeite accepteert.
Als het Verdinaso na de dood van zijn leider Joris Van Severen in een crisis geraakt en door de bezetter onder druk wordt gezet om te integreren in het Vlaams Nationaal Verbond (VNV) wordt hij in mei 1941 adjunct-leider van de Dietse Militie / Zwarte Brigade, de gefuseerde militie van Verdinaso, VNV en Rex-Vlaanderen. In augustus 1941 gaat hij naar het oostfront met het Vlaams Legioen tot hij in september 1942 leider wordt van de Algemene-SS Vlaanderen. In 1944 gaat hij opnieuw naar het oostfront als officier in de Waffen-SS.
Na de oorlog wordt hij ter dood veroordeeld. In 1950 wordt zijn straf omgezet tot een levenslange gevangenisstraf en 1952 komt hij vervroegd vrij. Tot zijn dood is hij actief in rechts-radicale organisaties en de oud-oostfrontersorganisatie Sint-Maartensfonds en Hertog Jan van Brabant.
Creve, Jan. “Jef François.” In Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, 1171–73. Tielt: Lannoo, 1998.
