In bezet gebied kan de Duitse politie aanhoudingen verrichten als represaille, met het oog op strafrechtelijke vervolging of vanaf februari 1941 ook als preventieve maatregel ter bescherming van de openbare orde.In de laatste twee gevallen voert de politie een grondig onderzoek om zo veel mogelijk bewijzen tegen een verdachte te verzamelen en eventuele medeplichtigen op het spoor te komen. Een betrapping op heterdaad, het bij toeval ontdekken van een feit tijdens een routinecontrole, een tip van een informant en het eigen speurwerk kunnen aanleiding geven tot het opstarten van zo’n onderzoek. Soms steunt de bezetter ook op de onderzoeksresultaten van Belgische of Noord-Franse ordehandhavers.
De aanhoudingen zelf gebeuren op elk tijdstip van de dag en gaan geregeld gepaard met geweld. Nadat de agenten de arrestant een eerste keer ondervraagd hebben, brengen ze de verdachte over naar de dichtstbijzijnde gevangenis. Het regime dat hij er geniet, is bij aankomst bepaald. In het belang van het onderzoek kan de politie hem het recht ontzeggen om bezoek of post te ontvangen. Bij politieke gemotiveerde en ernstige misdrijven staat de verdachte vaak een eenzame opsluiting te wachten. Bij lichtere feiten volstaat een onderbrenging in een gemeenschappelijke cel. Daar is het afwachten tot het volgende verhoor.
Roden, Dimitri. « "In naam van het Duitse volk!” Het Duitse krijgsgerecht en de openbare orde in bezet België (1940-1944) ». Ph.D. Thesis, Universiteit Gent, 2015.
Roden, Dimitri. « Van aanhouding tot strafuitvoering. De werking van het Duitse gerechtelijke apparaat in bezet België en Noord‑Frankrijk (1940-1944) ». Cahiers d’Histoire du Temps Présent/Bijdragen tot de Eigentijdse Geschiedenis 22 (2010): 113‑60.
